ভাগৱত গীতা ।। ভাগৱত গীতাৰ শ্ৰীকৃষ্ণৰ কথন ।। ভগৱান শ্ৰীকৃষ্ণৰ কিছুমান বিশেষ গুৰুত্বপূৰ্ণ কথন।

_ এই সংসাৰত এনেকুৱা এজনো ব্যক্তি নাই, যিয়ে ভাল কৰ্ম কৰা নাই, বা বেয়া কৰ্ম কৰা নাই। বৰ্তমান সময়তে হ‌ওঁক বা ভৱিষ্যতে হ‌ওঁক।

_নৰকত তিনিখন দূৱাৰ আছে - বাসনা, খং, লোভ।

_মানৱ জাতি কেৱল বিশ্বসৰ উপৰতে নিৰ্মিত।

_যেনেকৈ নিজকে বিশ্বাস কৰিব তেনেকৈয়ে ফল পাব।

_এটা উপহাৰ তেতিয়াহে সন্মানীত বা পৱিত্ৰ হয়, যেতিয়া এজন সফল ব্যক্তিক, সঠিক সময় আৰু সঠিক ঠাইত দিয়া হয়। আৰু উপহাৰ দিয়া ব্যক্তিজনে যদি উপহাৰৰ সলনি উপহাৰৰ আশা নকৰে।

_যিজনে নিজৰ মনক নিয়ন্ত্ৰণ কৰিব নোৱাৰে, তেওঁৰ শক্ৰ তথা বিপদ ক্ৰমান্বয়ে বাঢ়ে।

_আনৰ অধীনত জীয়াই থকাৰ সলনি, নিজৰ অধিনত জীয়াই থকাৰ চেষ্টা কৰাটোৱেই হৈছে প্ৰধান।

_খংৰপৰা ভ্ৰমৰ সৃষ্টি হয়, ভ্ৰমৰপৰা বুদ্ধি ভ্ৰষ্ট হয়, যেতিয়া বুদ্ধি ভ্ৰষ্ট হয় তেতিয়া তৰ্ক হয়, আৰু তেতিয়াই মানুহৰ পতন হয়।

_মানুহে তোমাৰ অপমানৰ উপৰত সদায়ে চৰ্চা কৰিব কিন্তু এজন সন্মানিত ব্যক্তিৰ বাবে এই অপমানটোৱে হ'ব পাৰে অমৃতৰ সমান।

_যি ব্যক্তিয়ে নিজৰ আধ্যাত্মিক জ্ঞানেৰে নিজৰ চৰণক দৃঢ় সংকল্পত স্থিৰ কৰে, তেওঁ যিকোনো সংকটক মকামিলা কবিৰ পাৰে।

_মানুহে যি  বিচাৰে সেইটোৱেই পাব পাৰে যদি তেওঁ ইচ্ছুক বস্তুটোলৈ সঘনাই চিন্তা কৰে।

_প্ৰতেক ব্যক্তিৰ বিশ্বাস প্ৰকৃতিৰ ওপৰত নিৰ্ভৰ কৰে।